Ai ai, dat krijg je ervan als je de avond ervóór de bloemetjes buiten zet… Ik was pas om half zeven wakker en om zeven uur op pad. Dat is laat met dit warme weer. Nou ja, vooruit met de geit…
De agressieve honden van gisteren spoken de eerste uren nog een beetje door mijn hoofd. Ik voel me nog niet helemaal op mijn gemak op deze Camino. Ik weet dat ik onderweg twee keer een treinstation tegenkom. Best een beetje verleidelijk: lekker naar León, Pamplona of Madrid ofzo. Maar nee, ik wil doorzetten op deze onbekende en nog steeds prachtig mooie route.
Andere markering: ik ben de grens tussen Castilla y León en Galicië overgestoken
Na zo’n tien kilometer kom ik op een punt waar de markering me op een onzinnig rondje dorp stuurt. Ik loop me wat te ergeren, maar word opgeschrikt door een wild blaffende herdershond. Aan een ketting, blijkt later, maar ik schrik zó dat ik een cruciale pijl mis en even later inderdaad precies een rondje blijk te hebben gemaakt. Ik probeer een andere straat en eindig – ai ai – bij het treinstation. Daar stuurt een man me resoluut terug, in de richting van de herder. Gedwee keer ik om zonder de treintijden te hebben kunnen bekijken. Met behulp van een Engelstalige routebeschrijving die ik gelukkig ook bij me heb – gemaakt door toegewijde collegapelgrims – vind ik de juiste weg. Inderdaad, langs de wilde herdershond.
Dan valt er een engel uit de lucht. Hij heet José Luis. Een andere pelgrim, ik geloof het haast niet! We lopen minstens een uur samen te kletsen. Het is zijn negende Camino, hij doet elk jaar een andere. Ik ga hem na deze korte ontmoeting nooit meer terugzien (hij loopt morgen een etappe van 43 km en moet daarna naar huis), maar hij heeft mij een gouden uur bezorgd. Het goede gevoel is weer helemaal terug!
O Barco is een langgerekt en flink dorp. Het centrum van dit wijngebied: Valdeorras. Het bevalt me wel. Het is niet echt mooi, maar het voelt als civilisatie. Het stikt er van de bars, restaurants, winkels, banken, hotels… geen loslopende hond te bekennen. Behalve een chihuahua, bij de supermarkt. Ik slaap in Hostal Do Mar voor weer een prima deal: 25 euro voor een kamer met eigen badkamer. Om 16.00 uur zit ik na 28 hete kilometers gewassen en gestreken te genieten van een late lunch. Morgen een kortje, dus als ik wil kunnen de bloemetjes weer naar buiten vanavond!
