Met de kippen op stok en weer wakker voordat de haan begon te kraaien. Om half zeven kon ik de slaap niet meer vatten. Eerder wakker dan mijn moeder, tjonge. Om half negen had de vriendelijke gastvrouw van de B&B een prima ontbijt voor ons klaar staan. Ze vertelde dat ze weleens vaker gasten ontving die helemaal naar Santiago de Compostela wilden doorlopen.
Omdat mijn moeder haar voet nog steeds niet vertrouwde, besloot ze eerst wat rond te rijden en ergens koffie te drinken voordat ze de auto op het eindpunt zou neerzetten en mij tegemoet zou lopen. Ik vertrok half tien onder een asgrijze wolkenlucht uit Nieuwpoort. De kou had vandaag gezelschap gekregen van een flinke bries. De enige manier om enigszins warm te blijven was blijven lopen. Na een saaie, rechte weg kwam ik via een klein stukje door de uiterwaarden (weer doorweekte schoenen) uit op een… grasdijk.
Grasdijk
De enige horeca in Groot Ammers (een snackbar) was dicht. Doorlopen dus maar. Een dijk, een stevige wind tegen en af en toe een molen. Brug over, zelfde stuk voor de helft weer terug, maar nu met wind mee en aan de andere kant. En toen… een grasdijk. Vier kilometer lang ploegen door modder en hoog gras. Het riet bood enige beschutting, maar nog steeds was het te koud om stil te staan. Vijf ooievaars in het weiland ernaast zorgden voor een verzetje. De brug die me uiteindelijk aan de overkant bracht (om weer een kiometer terug te lopen langs de andere kant), kwam als een verlossing. Ik weet het, het is vast allemaal niks vergeleken bij de Meseta, maar ik vroeg me wel even af waarom ik dit doe. Op een zeurderige blaar na, hield het lichaam het trouwens prima. Ondanks dat ik nergens heb gerust, gaf mijn rug geen krimp.
Bij het gehucht De Donk meldde ik mijn moeder dat ik in aantocht was. Ze had besloten me niet meer tegemoet te lopen, teveel last van haar voet helaas. En dus zag ik op de laatste lange kaarsrechte weg een auto aan komen rijden. Voor deze ene keer vergeef ik het mezelf dat ik de laatste paar honderd meter naar Bleskensgraaf niet lopend heb volbracht. Mooier landschap ligt in het verschiet, het kan niet anders.